Τα προβλήματα που συνδέονται με την αλόγιστη χρήση μηχανοκίνητων μέσων στην πόλη είναι γνωστά παγκοσμίως:
-Κυκλοφοριακή συμφόρηση και συσσώρευση σταθμευμένων ΙΧ, που συμβάλλει στη μείωση της ποιότητας μετακίνησης πεζών, ποδηλάτων και χρηστών μέσων μαζικής μεταφοράς.
-Υποβάθμιση αστικού περιβάλλοντος, απώλεια του κοινωνικού χαρακτήρα των δημόσιων χώρων.
-Ατυχήματα που προκαλούν θανάτους ή μόνιμες αναπηρίες
-Εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου
-Εκπομπές ρύπων
-Θόρυβος.
Η υπερβολική χρήση του ΙΧ δημιουργεί λοιπόν ένα εχθρικό περιβάλλον για όσους επιλέγουν να μετακινούνται με φιλικούς προς στο περιβάλλον τρόπους (πεζούς, ποδηλάτες), μετατρέποντας το ΙΧ σε αναγκαίο μέσο. Δημιουργείται λοιπόν ένα αδιέξοδο που οδηγεί στο θάνατο της πόλης. Μπορεί αυτός ο φαύλος κύκλος να σπάσει; Η συνταγή είναι γνωστή και εφαρμόζεται από τη δεκαετία του ’70 σε όλη την Ευρώπη. Περιορισμός του ΙΧ και ενίσχυση φιλικών στο περιβάλλον τρόπων μετακίνησης (διαχείριση κυκλοφορίας ονομάζεται επισήμως), δηλαδή:
-Δημιουργία εκτεταμένων περιοχών στο κέντρο της πόλης που αφιερώνονται στους πεζούς και τα ποδήλατα.
-Ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς.
-Δημιουργία δικτύου πεζόδρομων και αξόνων ποδηλάτου.
Οι ποδηλατόδρομοι και γενικότερα η ποδηλατική υποδομή της πόλης δε γίνεται να σχεδιάζονται αποσπασματικά, όπως ο ποδηλατόδρομος της Αρχ. Τίρυνθας. Σημειακές ποδηλατοδρομήσεις που πραγματοποιούνται από διάφορους δήμους, παρότι θετικές, οφείλουν να εντάσσονται σε ένα γενικότερο σχεδιασμό για να καλύπτουν τις ανάγκες μετακίνησης των ποδηλατών. Προκύπτει επομένως η ανάγκη για ένα πιο συνολικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων με υπερτοπικό χαρακτήρα, εντασσόμενο προφανώς σε ένα ευρύτερο όραμα για βελτίωση των συνθηκών ζωής και μετακίνησης στην πόλη. Τα σχεδιαζόμενα δίκτυα ποδηλατοδρόμων πρέπει να διασχίζονται από μεγάλους ποδηλατικούς άξονες, που να ενοποιούν τις επιμέρους παρεμβάσεις σε ένα ενιαίο σύνολο. Η παρουσία και η προϋπόθεση των ποδηλατικών αξόνων μπορεί να βοηθήσει ακόμα περισσότερο το ποδήλατο να λειτουργήσει ως ένα σοβαρό μέσο μετακίνησης, ανταγωνιστικό προς το ΙΧ, και όχι απλά ως μέσο αναψυχής ή σημειακής και απόκεντρης μετακίνησης και χωροθέτησης. Ο σχεδιασμός οφείλει να είναι διαδημοτικός, υπερτοπικός και κυρίως λειτουργικός και χρήσιμος στον ποδηλάτη.
Στο πλαίσιο αυτό ο ποδηλατικός σύλλογος Αργολίδας «Ορθοπεταλιές» κατέθεσε το περασμένο καλοκαίρι προτάσεις στους δήμους Άργους και Ναυπλίου ζητώντας την μεσολάβησή τους για την δημιουργία ενός κεντρικού άξονα ποδηλατοδρόμου πλησίον της σιδηροδρομικής γραμμής από τις Μυκήνες έως το Ναύπλιο και από το Άργος έως την Ανδρίτσα. Ο κεντρικός αυτός ποδηλατόδρομος θα αποτελούσε την ραχοκοκαλιά σύνδεσης επιμέρους ποδηλατοδρόμων, όπως της παραλιακής Τημενίου- Ναυπλίου, Ν. Κιου-Κεφαλαρίου (παράλληλα στον Ερασίνο), Άργους-Κυβερίου (παράλληλα στο κανάλι του Αναβάλου), Ναυπλίου-Τολού (Αγ. Μονή-Τσέλο-Τολό), Αρβανιτιάς- Καραθώνας κλπ.
Για να μπορέσουν να γίνουν όμως όλα αυτά θα πρέπει οι πόλεις να διαθέτουν δικό τους εσωτερικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων για να μπορούν να μετακινούνται με ταχύτητα και ασφάλεια οι ποδηλάτες προς τους κεντρικούς και προς τους δευτερεύοντες ποδηλατικούς άξονες. Ήδη πετύχαμε στο Άργος και ψηφίστηκε πέρσι κανονισμός που επιτρέπει την χρήση του ποδηλάτου επί των πλατειών και των πεζοδρόμων, όμως χρειάζεται να παρθούν ακόμα πολλά μέτρα για την προστασία των πεζών και των ποδηλατών.
Έχουμε δικαίωμα να επιλέγουμε το μέσω με το οποίο θα κινηθούμε και η αδιαφορία της πολιτείας μας στερεί την δυνατότητα ασφαλούς μετακίνησης και κοινωνικοποίησης μέσω του ποδηλάτου.
Πέρα από τις ποδηλατοβόλτες και λοιπές εκδηλώσεις που διοργανώνουμε, σας καλούμε να ενωθείτε μαζί μας στις 8 του Μάη στην πανελλαδική διαμαρτυρία για τους ποδηλατοδρόμους.
Facebook: Orthopetalies Argolidas
http:// orthopetaliesargolidas.blogspot.com
